ممانعت از مراحل مولکولی معین شکل گیری تومور بوسیله ی ترکیبات طبیعی غیر سمی می تواند یک ابزار موثر در راستای مهار میزان ابتلا به سرطان باشد. مطالعات گسترده نشان دادند که کورکومین(پلی فنل نسبتا غیرسمی مشتق شده از گیاه زردچوبه) دارای خاصیت بالقوه شیمی درمانی می باشد.

کورکومین قرن ها برای مقابله با عمده ی بیماریهای انسانها در داروهای بومی استفاده می شده است. سرطان دومین عامل پیشتاز مرگ در جهان است. اختلال در نحوه و نظم تکثیر سلولی نهایتا می تواند موجب سرطان گردد. بسیاری از بیماری های بدخیم انسانی توسط بیان ژن ها و یا دیگر تغییرات ژنتیکی که مستقیما عملکرد پروتئین های حساس چرخه سلولی، مانند سایکلین ها بعنوان سرکوب کننده های تومور را تحت تاثیر قرار می دهند، هدایت می گردند.

در این راستا ، بر اساس گزارشات، کورکومین(رنگدانه زرد رنگ ادویه زردچوبه) بعلت کنترلش بر مکانیسم تنظیم رشد سلول و خواص ضد التهابی، ضد سمی و آنتی اکسیدانی اش پتانسیل بالایی برای استفاده در شیمی درمانی سرطان دارد.

گزارشات روز افزون نشان می دهند که کورکومین می تواند در طیف وسیعی از سلول های سرطانی مرحله ی مرگ و تخریب را القا کند.

مکانیسم های  دخیل در مهار تومور توسط کورکومین متفاوت هستند و بنظر میرسد شامل ترکیبی از مسیرهای سیگنالی در سطوح مختلف باشد. زمانیکه کورکومین با داروهای سیتوتوکسیک(سمی برای سلول) و یا دیگر پلی فنل های معین ترکیب می شود، اثرات سینرژیستی( تشدید تاثیر) ملاحظه می گردد.

منبع :

Gaurisankar Sa, Tanya Das, Shuvomoy Banerjee and Juni Chakraborty, 2010, Curcumin: From Exotic Spice to Modern Anticancer Drug, Al Ameen J Med Sci 3(1):21-37