گزارشات نشان می دهد که بیش از 2000 سال است که گیاه noni  (نونی) بعنوان یک نوش دارو با اثرات متعددی در انواع بیماری ها  مورد استفاده قرار می گیرد و محبوبیت  آن به عنوان یک مکمل غذایی، یک ماده عملکردی مواد غذایی، یا به عنوان یک تقویت کننده ی سلامت  در سراسر جهان  رو به افزایش است .

گونه ی Morinda citrifolia L. (noni) متعلق به جنس Morinda  از خانواده ی Rubiaceae (روناسیان) است. Morinda بیش از 80 گونه ی مختلف دارد که از این میان ، noni  لقب "ملکه"  تمامی گونه های این جنس را به خود اختصاص می دهد.

گیاه همیشه سبز noni می تواند در اندازه های متفاوتی ، از یک بوته کوچک تا یک درخت بلند 10 متری باشد. میوه noni  دارای سطح ناهموار و برآمدگی هایی شبیه یک نارنجک دستی،  با طعم و بوی نامطبوع و کاملا رسیده است. این میوه  از حفرات قرمز متمایل به  قهوه  ای  که حاوی دانه ها هستند پوشیده شده است.

تعدادی از ترکیبات شیمیایی گیاهی که  فعال زیستی هستند ، در غذاهای گیاهی شناسایی شده اند. داشتن رژیم غذایی غنی از غذاهای گیاهی می تواند یک محیط از ترکیبات شیمیایی گیاهی و مواد گیاهی غیر مغذی که دارای اثرات محافظ سلامت است ، تامین کند.

محصولات طبیعی موجود در رژیم غذایی از جمله میوه ها، سبزیجات و ادویه جات ؛ توجه بسیاری را از هر دو جامعه علمی و عمومی ، باتوجه به تاثییرات ارتقا دهنده سلامت از جمله سرکوب سرطان، به سوی خود جلب کرده است.

نزدیک به 2500 سال پیش بقراط به اهمیت غذاهای گوناگون، چه طبیعی و چه دست ساز بشر در سلامت انسان پی برده و به آن اقرار کرد. برخی مواد شیمیایی گیاهی استخراج شده از ادویه جات ؛ به خوبی سایر گیاهان، دارای خواص بنیادی پیشگیرانه از سرطان هستند.

زنجبیل (Zingiber officinale) متعلق به خانواده گرمسیری و نیمه حاره ای زنجیبیلیان ؛ متعلق به جنوب شرق آسیا و شناخته شده در سراسر دنیا ، به عنوان یک ادویه و هم چنین برای مقاصد پزشکی کشت می شود.

اسفناج با نام علمی Spinacia oleracea را ایرانیان به جهان شناساندند. پیشینیان ما از دو هزار سال قبل، این گیاه را در سرزمین گسترده مان کشت می کردند. بعدها کاشت و استفاده از آن در سایر نقاط جهان هم رایج شد. اسفناج در غرب از دوران شکوفایی یونانیان و رومیان آغاز گردید. اسم اسفناج در زبان انگلیسی و تقریبا تمامی زبان هایی که از لاتین مشتق شده اند، از واژه پارسی «اسپناج» گرفته شده است. عرب ها، اسفناج را شاه سبزی ها نام نهاده اند. در سال 647 بعد از میلاد، اسفناج از خاورمیانه به چین آورده شد و تقریبا 500 سال بعد (در قرن دوازدهم) در اسپانیا کشت می شده است. ولی از رواج آن به منزله یک سبزی خوراکی در اروپا و آمریکا تنها دو سده می گذرد. هم اکنون این سبزی در ایالات متحده چنان متداول شده که تا حدودی در سراسر آن از کالیفرنیا گرفته تا فلوریدا کاشته می شود. می توان گفت که نیمی از اسفناج امریکا در کالیفرنیا و یک سوم آن را در تگزاس می کارند. ایالت کالیفرنیا از لحاظ تولید صنعتی اسفناج در جهان پیشتاز است. این میزان فراوان تولید سبب شده است تا انواع گوناگونی از اسفناج به دست آید. کلاً سه گونه اصلی از سبزی مذکور هست که عبارتند از: اسفناج با برگ های صاف، چروکیده و نیمه چروکیده. اسفناجی که برگ های ناصاف و چروکیده کلم برگ مانند دارد، همان نوع اصلی است که از شرق به غرب برده اند. این رقم اسفناج به عنوان سبزی تازه، بهتر و مرغوب تر از دو گونه دیگر است و بیشتر در صنایع غذایی کاربرد دارد

گیاهان از دیرباز منبع اصلی پزشکی و داروسازی در اکثر نقاط جهان بوده اند . طبق آمار ارائه شده از سوی سازمان بهداشت جهانی گیاهان یکی از مهمترین منابع تامین کننده دارو برای انسان هستند . گیاهان دارویی به دلیل توام بودن ماهیت طبیعی و وجود ترکیبات همولوگ دارویی در آنها با بدن سازگاری بهتری دارند و معمولا فاقد عوارض ناخواسته داروهای شیمیایی می باشند . داروهای تولید شده با منشا گیاهی از دسته متابولیت های ثانویه می باشند . متابولیت های ثانویه موادی هستند که گیاهان در صورت مواجه شدن با محرک های غیر طبیعی در خود تولید می کنند .