دلایل متنوعی موجب بروز صرع میگردند. عوامل ژنتیکی، نقایص تکاملی و عفونی، تروما و... ممکن است همگی در پیدایش صرع نقش داشته باشند. داروهای ضد صرع فعلی بیشتر تسکینی می باشند تا درمان قطعی. اهداف عصبی برای داروهای ضد صرع یافتن ترکیباتی است که انتقالات سیناپس های مهاری را افزایش داده و انتقالات سیناپس های تحریکی را کاهش دهند. داروهای ضد صرع معمولا چندان به پروتئین های پلاسما متصل نمی شوند اما فنی توئین در این مورد استثناست.

 این داروها عمدتا توسط مکانیسم کبدی حذف می شوند و میزان دفع دست نخورده ان ها معمولا پائین است این دارو به متابولیت غیرفعال متابولیزه شده و داخل ادرار ترشح می شود. بسیاری از داروهای ضد صرع دارای اثرمتوسط و طولانی مدت می باشند و دارای نیمه عمری بیش از 12 ساعت هستند. از دیگر کاربرد های این دارو در اریتمی های قلبی و برای تسریع در التیام زخم ها (به صورت موضعی) است.

فنی توئین قدیمی ترین داروی ضد صرع می باشد و فاقد اثرات ارام بخشی و دارای اثرات بسیاری بر سیستم های فیزیولوژیک بدن است. انتقالات سدیم، پتاسیم، کلسیم (با کاهش نفوذ پذیری کلسیم باعث مهار بسیاری از فرایند های ترشحی وابسته به کلسیم همچون ترشح هورمون ها و نروترنسمیترها می شود همچنین کاهش سطح کلسیم میتواند به استئومالاسی و راشیتیسم منجر شود)- پتانسیل غشایی- غلظت اسیدامینه و نوروترنسمیترهایی چون نوراپی نفرین، استیل کولین و گاما بوتیریک اسید را تغییر میدهد. مطالعه سلول های عصبی در محیط کشت سلولی نشان میدهد که فنی توئین پتانسیل های عمل انفجاری مکرر و مداوم با فرکانس بالا را بلوک میکند. جذب فنی توئین به دوز تجویزی آن وابسته است در حالی که جذب آن از دستگاه گوارش تقریبا در همه بیماران کامل می باشد. میزان جذب پس از تزریق عضلانی دارو غیرقابل پیش بینی است و ممکن است رسوب دارو در عضله اتفاق بیفتد به همین دلیل این روش تجویز توصیه نمیشود. فنی توئین در مغز،عضلات و بافت چربی تجمع می یابد. تداخلات دارویی این دارو عمدتا مربوط به اتصال ان به پروتئین پلاسما می باشد از انجایی که 90 درصد فنی توئین به پروتئین های پلاسما متصل هستند سایر داروهائی که به این پروئین ها متصل هستند همچون فنیل بوتازون و سولفونامید ها فنی توئین را از محل اتصال خود جدا می کنند و سبب افزایش غلظت خونی دارو و سمیت می شود. فنی توئین القاکنند آنزیم های میکروزومی دخیل در متابولیسم بسیاری از داروها می باشد به این وسیله متابولیسم خودش را نیزتشدید می نماید. تغذیه از راه دهان یا لوله بینی-معدی ممکن است با جذب سوسپانسیون خوراکی دارو تداخل کند. صرف غذا و دارو باید تا حد امکان با فاصله از یکدیگر صورت گیرد چرا که  می تواند منجر به از دست دادن کنترل تشنج شود برای رفع این مشکل میتوان 2 ساعت قبل و بعد از مصرف دارو تغذیه لوله ای را قطع نمود. باید سطح فنی توئین را از شروع تا پایان تغذیه چک نمود. این در حالی است که مصرف الکل می تواند اثرات فنی توئین را تغییر دهد.

عوارض جانبی:

اعصاب مرکزی: اختلال تکلم، سرگیجه، بیخوابی، عصبانیت، انقباض ناگهانی عضلات، سردرد

قلبی-عروقی:افت فشار خون

پوست: بثورات شبیه مخملک یا سرخک، پر مویی، لوپوس، حساسیت به نور، نکروز بافتی

چشم: دوبینی، تاری دید

دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، یبوست، هیپرتروفی لثه

کبد:هپاتیت سمی

خون: انمی، افزایش قند خون

راهنمایی های تغذیه ای

1- به منظور کاهش تحریک گوارش میتوان دارو را با غذا یا شیر مصرف کرد.

2- مصرف فنی توئین در دوران بارداری موجب افزایش خطر خونریزی کشنده در 24 ساعت اول تولد در نوزاد می گردد با تجویز ویتامین  Kقبل از زایمان به مادر و به نوزاد در هنگام تولد میتوان این خطر را کاهش داد.

3- مصرف هم زمان فنی توئین با ویتامین D3 باعث افزایش سرعت تخریب این ویتامین گشته که با مصرف مقادیر زیادی شیر یا جگر این کمبود جبران خواهد گشت؛ لذا از کلسیم و ویتامین D کافی باید استفاده نمود.

4- دارو های ضد تشنج از جمله فنی توئین باعث القای انزیم های کبدی و افزایش متابولیسم ویتامین D ، ویتامین K و اسید فولیک میگردد لذا موقع استفاده از این داروها مکمل های ویتامینی تجویز میشود.

منابع: