آنتی بیوتیک ها و محصولات لبنی
محصولات لبنی مانند شیر و ماست و پنیر می توانند سبب تأخیر و یا جلوگیری از جذب آنتی بیوتیک ها مانند تتراسايكلين و سيپروفلوكساسين شوند. کلسیم به شکل نامحلول و متصل به آنتیبیوتیکها در معده و قسمت فوقانی روده کوچک وجود دارد. برای جلوگیری از این مشکل توصیه میشود که آنتیبیوتیک را یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا مصرفکنید.
با اینحال نیاز نیست که از خوردن تمامی محصولات لبنی همراه با مصرف آنتیبیوتیکها جلوگیری کنید. به عنوان مثال، توصیه می شود برای جلوگیری از ناراحتی معده که مترونیدازول با آب یا شیر مصرف شود.
وارفارین و ویتامین K
وارفارین (کومادین) جزء داروهای رقیقکننده خون است که در درمان و جلوگیری از لختهشدن خون کمککننده میباشد. خوردن غذاهای خاص، بهویژه غذاهای سرشار از ویتامین K میتواند سبب کاهش اثر وارفارین شود. بیشتر غلظت ویتامین K در سبزیجات دارای برگ سبز مانند کلم ، اسفناج ، شلغم سبز ، جوانهی بروکسل ، کلم بروکلی ، مارچوبه و کاسنی فرنگی یافت میشود.
انسولین ، عوامل دیابتی خوراکی و الکل
مشروبات الکلی سبب افزایش یا طولانیشدن اثر انسولین و یا عوامل خوراکی ديابت (قرص) میشوند ؛ درنتیجه منجر به هیپوگلیسمی یا قندخون پایین میشوند. عمل کاهش قند خون میتواند بین ۸ تا ۱۲ ساعت طولبکشد. علایم هیپوگلیسمی عبارتند از: عصبی بودن، عرق کردن، لرزش، گرسنگی شدید، ضعف، تپش قلب، سردرگمی، خواب آلودگی و نهایت کما.
با موافقت پزشک و در شرایط دیگر بهداشتی مانند پانکراتیک تریگلیسیرید بالا و نوروپاتی مسن مبتلا به دیابت ممکناست بتوانند ۲ دوز در روز از مشروبات الکلی استفادهکنند. مشروبات الکلی نوشیدنی است که توسط انجمن دیابت آمریکا بهعنوان آبجو ۱۲ اونس ، ۵ اونس لیوان شراب یا ۱.۵ اونس از نوشیدنیهای تقطیری مانند ویسکی و ودکا و جین تعریفشدهاست. نوشیدن مشروبات الکلی در موقع صرف غذا و یا داشتن یک غذای سبک همراه با نوشیدنی ؛ خطر قندخون پایین را در افراد کاهش میدهد. علاوهبراین ، برخی داروهای دیابتی خوراکی مانند كلرپروپاميد هنگامی که همراه با الکل مصرفشوند ؛ می توانند باعث سرگیجه، گرگرفتگی و تهوع شوند.
دیگوکسین و رژیم غذایی با فیبر بالا و گیاهان
دیگوکسین (دیژیتال ، Lanoxin ، Digitek ) به تقویت انقباض عضلهی قلب کمک و ضربان قلب را آهسته میکند.
فیبر غذایی به طور خاص فیبر نامحلول مانند سبوسگندم می تواند آهسته جذب دیگوکسین شود و اثر آن را کاهشدهد. برای جلوگیری از این اتفاق بزرگسالان ، دیگوکسین را باید حداقل یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از خوردن غذا مصرفکنند. برای بیماران مهماست که علائم سمیت دیگوکسین را به رسمیت بشناسند. این علایم عبارتند از : رنگ زرد به چشم انداز و ظاهر تقریباً سراسر اشیاء ، و همچنین ضعف ، سردرگمی ، سرگیجه و تهوع و استفراغ .
استاتینها و گریپفروت
استاتینها در پایینآوردن کلسترول بسیار مؤثرند. نوشیدن عصارهی گریپ فروت و یا خوردن گریپ فروت تازه می تواند سبب افزایش برخی استاتینها در خون شود و عوارض جانبی این دارو را افزایش دهد. عوارض جانبی استاتینها عبارتند از عضله درد و اختلالات کبدی .
این تعامل در سيمواستاتين (Zocor) و لوستاتين (Altoprev) بسیار قوی و در آتورواستاتين (Lipitor) خفیفتر و در (pravastatin (Pravachol وجود ندارد ؛ بنابراین برای بزرگسالان مهماست که بین مقدار تجویز داروهای استاتین با ویتامین C غنی در گریپ فروت ارتباط برقرار کنند.
مسدود کننده های کانال کلسیم و گریپ فروت
مسدود کننده های کانال کلسیم برای فشار خون بالا تجویز می شوند. تعامل بین گریپفروت و کلسیم مسدود کنندههای کانال قوی شامل(felodipine (Plendil) , nicardipine (Cardene و (nisoldipine (Sular است و با آملوديپين (Norvasc) دیلتیازم (Cardizem) و نيفديپين تعامل ضعیفتری دارد.
داروهای اختلال نعوظ و گریپفروت
کودْمینستریشن با عصارهی گریپفروت ممکناست مقداری فراهمی زیستی خوراکی را افزایش دهد و سبب تأخیر در شروع عمل سیلدنافیل شود. مکانیسم پیشنهادی مهار متابولیسم «واسطهی CYP450 3A4» در دیوارهی روده توسط برخی از ترکیبات موجود در گریپفروت است. در مطالعات تصادفی با ۲۴ فرد سالم غیرسیگاری ، مصرفِ ۲۵۰ میلیلیتر از عصارهی گریپفروت یک ساعت قبل و همزمان با ۵۰ میلیگرم دوز سیلدنافیل ، میانگین مساحت زیر منحنی زمان تمرکز پلاسما (AUC) را افزایش میدهد. اوجِغلظت (Cmax) بدونِ تغییر است ، اما زمان لازم برای رسیدنِ سیلدنافیل به اوجِ غلظت 0/25 ساعت بهطول میانجامد. در اکثر افراد مشاهدهی افزایش فراهمی زیستی سیلدنافیل به اهمیت بالینی بعیداست.
مدیـریـت : بهتر است برای جلوگیری از سمیت بالقوه و تأخیر شروع عمل سیلدنافیل تا جایی که ممکناست از مصرف آن با گریپفروت جلوگیریشود.
استامینوفن و الکل
ضد درد مسکن استامینوفن (تیلنول) و الکل را مخلوط نکنید. دو یا بیشتر مشروبات الکلی در هر روز سمیت کبدی تیلنول را افزایش می دهد. سمیت کبدی حتی ممکناست در بیماران مصرفکنندهی ۴ گرم یا ۸ قرص تیلنول در روز رخدهد. این تعامل بهطور ویژه در افراد مسن ، مشکلساز است چراکه توانایی کبدی آنها کاهش پیداکردهاست و کبد فرد ۶۵ ساله مشابه کبد فرد ۲۵ ساله کار نمیکند.
MAOIs و غذاهای حاوی تیرآمین
مهارکنندههای مونوآمیناکسیداز نوع قدیمی داروهای ضد افسردگی میباشند که اغلب عوارض جانبی آنها بیشتر از اثر درمانی آنها میباشد ، هنوز هم تجویز میشوند.
غذاهای حاوی تیرامین مانند برخی از شرابهای قرمز ، مالت ، آبجو ، ماهی دودی و میوه های خشک هنگامی که همراه این داروهای ضدافسردگی مصرفشوند میتوانند سبب بحران فشارخون بالا شوند.
داروهای ضد تیروئیدی و غذاهای غنی از ید
داروهای ضد تیروئیدی در مواردی که هورمونهای تیروئیدی در بدن بیش از حد تولید میشوند ، برای کاهش علائم پرکاری تیروئید تجویز میشوند. رژیم غذایی بالای ید باعث پُرکاری تیروئید میشود. داروهای ضد تیروئیدی سبب جلوگیری جذب يد در معده میشوند. یک رژیم غذایی بالا ید نیاز به دوزهای بالاتر داروهای ضدتیروئیدی دارد. دوزهای بالای داروهای ضدتیروئیدی ، سبب بروز عوارض جانبی شامل خارش و کهیر و بیماری های کبدی میشوند.
غذاهای دریایی و جلبک دریایی جزء منابع غذایی غنی ید هستند ، همچنین ید در نمک و به میزان کمتر در تخم مرغ و گوشت و فراورده های لبنی یافت می شود.
منابع :
http://www.drugs.com/food-interactions/sildenafil,viagra.html?professional=1
Access: 12,October,2015
http://www.todaysgeriatricmedicine.com/archive/101308pe.shtml
Access: 12,October,2015